De balans van vier maanden Canada
Door: Olaf
Blijf op de hoogte en volg Olaf
25 April 2014 | Canada, Nanaimo
Het is de laatste avond voordat mijn lief hier arriveert en ik had beloofd nog een soort van 'reflectieverslag' te schrijven van mijn verblijf hier. We vragen het onze studenten continu om te doen, dus eens kijken hoe het voelt om zelf zoiets te schrijven.
Allereerst het aanpassen aan het leven in een ander land: dat is heel gemakkelijk gegaan vind ik. Ik begon vrij onbevangen aan dit avontuur, hoewel ik tegelijkertijd wist wat ik ongeveer kon verwachten. Ik denk dat het zo is gelopen omdat de ontvangst hier heel hartelijk was, Canada sowieso een gastvrij land is en ikzelf ook wel gemakkelijk ben en me snel aanpas. Natuurlijk zijn er wel wat dingen die ik gemist heb van Nederland (Optimel en jullie lekkere voorjaar bijvoorbeeld), maar het niet in staat zijn om TV programma's te volgen en de krant te lezen is helemaal geen issue gebleken. En ik heb Wie is de mol? gewoon gekeken via Uitzending gemist.
Dat is gelijk een ander aspect dat ver van huis zijn een stuk minder gecompliceerd -en helaas ook minder avontuurlijk- maakt. Het wonder dat technologie heet: vooral Skype is een geweldig medium en dat vindt vooral mijn moeder, die voorheen niets moest hebben van computers. Het babbelt daar lekker weg voor de camera en het voelt inderdaad heel echt en vertrouwd. Ook e-mail doet het goed bij sommige mensen, maar mijn mobiele telefoon heb ik vrijwel niet gebruikt, temeer omdat ik deze een tijd geleden heb verloren toen ik in een ski-resort zo nodig in de sneeuw moest spelen. Het is me opgevallen dat sommige mensen geen enkele moeite hebben om contact te onderhouden en dat bij anderen het gezegde 'uit het oog, uit het hart' meer van toepassing lijkt. In zijn algemeenheid hebben jullie mij aardig in het vizier gehouden, met als hoogtepunt de stortvloed aan verjaardagskaarten die tot vorige week doorging (!). Het was vanuit hier ook gemakkelijk om alles wat in Nederland gebeurde bij te houden, www.nu.nl was een trouwe vriend van me. Ik ben aardig op de hoogte, van de successen tijdens de Olympische Spelen tot het 'minder minder' van onze nationale volksmenner- en ik moest Judith zelfs vertellen dat er een coalitie is in Breda zonder de twee grootste politieke partijen...Ook de ontwikkelingen op het werk en bij het koor heb ik aardig kunnen bijbenen.
Dat was niet omdat ik zo weinig te doen had op het werk, maar er was natuurlijk minder druk. Een fijne ervaring, omdat dit 'niet zo in mijn natuur' zit en het zorgde er vooral voor dat ik wat creatiever en pro-actiever kon zijn in mijn werk en minder geleefd werd voor mijn gevoel. Zoals ik al eerder heb vermeld, heb ik het op de universiteit prima naar mijn zin gehad. Ik heb vrijwel al mijn vooraf gestelde doelen bereikt en werkzaamheden gedaan, het rapport komt er aan, Yvonne en Guido...Deze soort van sabbatical van AfL heeft me ook het besef gebracht dat ik niet echt een onderzoeker of academicus ben en me liever bezig houdt met beleid en organiseren van onderwijs. Ik geloof dat dat op mijn werk ook wel is doorgesijpeld, kijkend naar mijn taken voor de komende tijd!
Waar ik zowel op als buiten het werk wel enigszins tegenaan gelopen ben is mijn Engels: dat is niet slecht natuurlijk, maar ik wilde het naar een hoger niveau brengen. Ik ben er inmiddels achter dat het al verdraaid moeilijk is om de hele dag ondernative speakers te verkeren en hen te verstaan. En zij hebben soms ook geen idee waar je het over hebt. Er zijn bepaalde onderwerpen waar ik het zo moeilijk vind om de juiste woorden te vinden, omdat je daar nooit over praat in het engels, zoals eten, medische termen en auto-onderdelen. Ik heb hard geoefend op de d's en t's aan het einde van woorden en die afschuwelijk lastige 'th' klank, die wij Nederlanders nog maar al te graag als een 't' uitspreken. Ik ben benieuwd of jullie iets van een Canadees accent horen als ik terugben -en dan natuurlijk alleen als ik engels praat...
Uiteraard hebben veel mensen me gevraagd hoe het was om vier maanden zonder Judith te zijn. Het is natuurlijk sowieso anders voor iemand die in een andere omgeving zit dan degene die achterblijft, de eerste maanden waren prima vol te houden. Ik had verwacht dat ik het het moeilijkste zou hebben zo eind februari/begin maart, maar dat was eigenlijk de laatste weken het geval. Het duurde allemaal net wat te lang, ook omdat de 'nieuwigheid' van het leven hier er een beetje af gaat en dat is echt niet negatief bedoeld. Maar het wordt nu echt tijd dat ik mijn aanstaande van de luchthaven kan afhalen en dat is dus al snel gelukkig.
En dan is er nog dat ongrijpbare dat 'persoonlijke reflectie en ontwikkeling' heet: heb ik mezelf herontdekt of kwamen eigenschappen bovendrijven die ik van mezelf niet kende? Nou ik geloof niet dat dat het geval is, ik ben redelijk mezelf gebleven hier. Ik hoop wel dat ik wat van het positivisme en enthousiasme dat hier alom aanwezig is, kan meenemen in mijn koffer en vasthouden als ik weer in Nederland ben. Ik hoop wat meer mogelijkheden te zien in mijn leven dan problemen of obstakels, iets waar mensen hier weinig last van hebben. Ik heb me ook voorgenomen om woordgebruik dat samenhangt met stress of negativiteit te mijden: bij mij geen uitdrukking meer als 'ik heb het druk' of 'dit moet worden gedaan'. Maar een positief-kritische levensinstelling met een gezonde dosis humor en relativeringsvermogen heb ik ook hier proberen toe te passen. En misschien ben ik iets zelfverzekerder geworden door mijn verblijf, maar dat is aan jullie om te oordelen.
Ik denk dat het dat wel zo'n beetje was: het vreemde is dat ik vanaf morgen pas 'echt' op reis ga hier in Canada, maar ik ga geen blog bijhouden als jullie het niet erg vinden. Alle tijd om te genieten van mijn Judith, het landschap, het eten, de sfeer, ach ja, jullie kennen het wel. Ik heb nog een paar foto's van de laatste weken bijgevoegd: een beetje een mix van van alles, met een prominente rol voor Lucy, de huishond. O ja, ik ben er hier dus ook achtergekomen dat ik honden heel leuk vind, maar er dus geen zelf wil, ondanks deze 'leukste viervoeter ooit'.
Groeten en tot in mei,
Olaf
Allereerst het aanpassen aan het leven in een ander land: dat is heel gemakkelijk gegaan vind ik. Ik begon vrij onbevangen aan dit avontuur, hoewel ik tegelijkertijd wist wat ik ongeveer kon verwachten. Ik denk dat het zo is gelopen omdat de ontvangst hier heel hartelijk was, Canada sowieso een gastvrij land is en ikzelf ook wel gemakkelijk ben en me snel aanpas. Natuurlijk zijn er wel wat dingen die ik gemist heb van Nederland (Optimel en jullie lekkere voorjaar bijvoorbeeld), maar het niet in staat zijn om TV programma's te volgen en de krant te lezen is helemaal geen issue gebleken. En ik heb Wie is de mol? gewoon gekeken via Uitzending gemist.
Dat is gelijk een ander aspect dat ver van huis zijn een stuk minder gecompliceerd -en helaas ook minder avontuurlijk- maakt. Het wonder dat technologie heet: vooral Skype is een geweldig medium en dat vindt vooral mijn moeder, die voorheen niets moest hebben van computers. Het babbelt daar lekker weg voor de camera en het voelt inderdaad heel echt en vertrouwd. Ook e-mail doet het goed bij sommige mensen, maar mijn mobiele telefoon heb ik vrijwel niet gebruikt, temeer omdat ik deze een tijd geleden heb verloren toen ik in een ski-resort zo nodig in de sneeuw moest spelen. Het is me opgevallen dat sommige mensen geen enkele moeite hebben om contact te onderhouden en dat bij anderen het gezegde 'uit het oog, uit het hart' meer van toepassing lijkt. In zijn algemeenheid hebben jullie mij aardig in het vizier gehouden, met als hoogtepunt de stortvloed aan verjaardagskaarten die tot vorige week doorging (!). Het was vanuit hier ook gemakkelijk om alles wat in Nederland gebeurde bij te houden, www.nu.nl was een trouwe vriend van me. Ik ben aardig op de hoogte, van de successen tijdens de Olympische Spelen tot het 'minder minder' van onze nationale volksmenner- en ik moest Judith zelfs vertellen dat er een coalitie is in Breda zonder de twee grootste politieke partijen...Ook de ontwikkelingen op het werk en bij het koor heb ik aardig kunnen bijbenen.
Dat was niet omdat ik zo weinig te doen had op het werk, maar er was natuurlijk minder druk. Een fijne ervaring, omdat dit 'niet zo in mijn natuur' zit en het zorgde er vooral voor dat ik wat creatiever en pro-actiever kon zijn in mijn werk en minder geleefd werd voor mijn gevoel. Zoals ik al eerder heb vermeld, heb ik het op de universiteit prima naar mijn zin gehad. Ik heb vrijwel al mijn vooraf gestelde doelen bereikt en werkzaamheden gedaan, het rapport komt er aan, Yvonne en Guido...Deze soort van sabbatical van AfL heeft me ook het besef gebracht dat ik niet echt een onderzoeker of academicus ben en me liever bezig houdt met beleid en organiseren van onderwijs. Ik geloof dat dat op mijn werk ook wel is doorgesijpeld, kijkend naar mijn taken voor de komende tijd!
Waar ik zowel op als buiten het werk wel enigszins tegenaan gelopen ben is mijn Engels: dat is niet slecht natuurlijk, maar ik wilde het naar een hoger niveau brengen. Ik ben er inmiddels achter dat het al verdraaid moeilijk is om de hele dag ondernative speakers te verkeren en hen te verstaan. En zij hebben soms ook geen idee waar je het over hebt. Er zijn bepaalde onderwerpen waar ik het zo moeilijk vind om de juiste woorden te vinden, omdat je daar nooit over praat in het engels, zoals eten, medische termen en auto-onderdelen. Ik heb hard geoefend op de d's en t's aan het einde van woorden en die afschuwelijk lastige 'th' klank, die wij Nederlanders nog maar al te graag als een 't' uitspreken. Ik ben benieuwd of jullie iets van een Canadees accent horen als ik terugben -en dan natuurlijk alleen als ik engels praat...
Uiteraard hebben veel mensen me gevraagd hoe het was om vier maanden zonder Judith te zijn. Het is natuurlijk sowieso anders voor iemand die in een andere omgeving zit dan degene die achterblijft, de eerste maanden waren prima vol te houden. Ik had verwacht dat ik het het moeilijkste zou hebben zo eind februari/begin maart, maar dat was eigenlijk de laatste weken het geval. Het duurde allemaal net wat te lang, ook omdat de 'nieuwigheid' van het leven hier er een beetje af gaat en dat is echt niet negatief bedoeld. Maar het wordt nu echt tijd dat ik mijn aanstaande van de luchthaven kan afhalen en dat is dus al snel gelukkig.
En dan is er nog dat ongrijpbare dat 'persoonlijke reflectie en ontwikkeling' heet: heb ik mezelf herontdekt of kwamen eigenschappen bovendrijven die ik van mezelf niet kende? Nou ik geloof niet dat dat het geval is, ik ben redelijk mezelf gebleven hier. Ik hoop wel dat ik wat van het positivisme en enthousiasme dat hier alom aanwezig is, kan meenemen in mijn koffer en vasthouden als ik weer in Nederland ben. Ik hoop wat meer mogelijkheden te zien in mijn leven dan problemen of obstakels, iets waar mensen hier weinig last van hebben. Ik heb me ook voorgenomen om woordgebruik dat samenhangt met stress of negativiteit te mijden: bij mij geen uitdrukking meer als 'ik heb het druk' of 'dit moet worden gedaan'. Maar een positief-kritische levensinstelling met een gezonde dosis humor en relativeringsvermogen heb ik ook hier proberen toe te passen. En misschien ben ik iets zelfverzekerder geworden door mijn verblijf, maar dat is aan jullie om te oordelen.
Ik denk dat het dat wel zo'n beetje was: het vreemde is dat ik vanaf morgen pas 'echt' op reis ga hier in Canada, maar ik ga geen blog bijhouden als jullie het niet erg vinden. Alle tijd om te genieten van mijn Judith, het landschap, het eten, de sfeer, ach ja, jullie kennen het wel. Ik heb nog een paar foto's van de laatste weken bijgevoegd: een beetje een mix van van alles, met een prominente rol voor Lucy, de huishond. O ja, ik ben er hier dus ook achtergekomen dat ik honden heel leuk vind, maar er dus geen zelf wil, ondanks deze 'leukste viervoeter ooit'.
Groeten en tot in mei,
Olaf
-
25 April 2014 - 07:31
Marlies:
hoi Olaf!
mooie afsluiting van jouw blogs! het was leuk om ze te lezen.
Ga maar lekker genieten van een mooie vakantie samen met Judith.
Gezellig om je gauw weer op de repetitie (en bij de borrel) te zien!
houdoe!
Marlies
-
25 April 2014 - 08:07
Hey Olaf:
Leuke verslagen, super mooie spiegel!! Geniet van je 'huwelijksreis'. Groet Gerard -
25 April 2014 - 08:22
Esther Van D:
Hoi Olaf,
Ik heb je verslagen elke keer trouw gelezen, heel leuk zo'n inkijkje in jouw leven daar! Geniet straks van de tijd met Judith samen en ik ben blij je over een tijdje weer te zien! Groetjes van Esther van Dooren -
25 April 2014 - 09:37
Simon:
Hey Olaf,
tof weer om te lezen. Zou je vaker moeten doen dit soort blogs maken, scherpte en luchtigheid gaan mooi hand in hand in je reflecties..... misschien op AFL ook eens wat mee doen met die schrijfkwaliteiten ;-) Geniet van de komende 'vakantie'weken met Judith en graag tot snel weer in het Bredase!
Simon
-
25 April 2014 - 09:43
Richard (Eikel):
Ha die Olaf,
Nog een laatste keer online en dan offline voor een aantal weken en dat is goed! Met betrekking tot auto onderdelen in het Engels wil ik graag met je sparren en heb ik bij terugkomst een leuke scene met Cameron Diaz die aan een carburateur (in het tijdperk van electronica niet meer aanwezig in auto's) een zweem van erotiek kan meegeven als zij het in het Engels uitspreekt......
Deze blog rapportage is volgens mij een, zoals de Engelsen dat noemen, closure, een afronding en wat opvalt is een aangename positieve nuchterheid. Breng vooral een koffer mee met het Candase positivisme en als er nog plaats is dan wil ik graag een origineel houthakkers hemd, iets te krap, ik ga binnenkort weer voluit sporten.
Aan deze kant la vita continua, een caravantraining gevolgd bij de ANWB, en zoals de Engels zeggen "a bit dorky but useful", conclusie is wel dat als het echt misgaat (caravan gaat slingeren achter de auto) dat dan een stevig geloof in een hogere macht het enige is dat je nog kan redden. Juliëtte gaat als een speer in groep 3 en lijkt nog niet te lijden onder wat Sir Ken Robinson noemt "education kills creativity" Benjamin heeft gisteren de periode bij het kinderdagverblijf afgesloten en hoewel ik als model T3 (terminator) niet overdreven sentimenteel ben kan ik niet ontkennen dat het mij wel wat deed. Mooi om te zien hoe de mensen bij het kdv kunnen zorgen voor een aangename, leuke, veilige omgeving die erg goed voelt.
Weer terug naar de auto onderdelen; the Germans (mercedes) are dominating F1 this seizoen, Bernie E. moet mogelijk de bak in (Bernie is de big Kahuna) in de formule 1 en schathemeltje rijk....
Voor nu, hele goede weken samen met Judith, mochten jullie nog een beer tegenkomen gooi dan je rugzak, geniet en see u life at Afl
Greetz
Richard
-
25 April 2014 - 11:08
Corné Van Alphen:
Hoi Olaf, mooi verslag weer!! De tijd is volgens mij snel gegaan en inderdaad, de moderne techniek maakt afstanden korter (ogenschijnlijk). Geniet lekker van de komende vakantie, hopelijk is het inmiddels in Canada ook voorjaar aan het worden, hier wel. En tot gauw terug op de repetitie!
groet
-
25 April 2014 - 11:52
Aimée:
Ha Olaf!
Leuk verslag, helemaal in stijl van het competentiegericht leren ;-). Ik ben benieuwd of je nieuwe levensinstelling en woordgebruik stand houdt wanneer je eenmaal terug in de Hollandse sleur zit... Voor nu in elk geval veel plezier op vakantie en tot snel!
Groetjes, Aimée -
25 April 2014 - 12:03
Rita:
Hey Olaf,
Leuk zo, je blog op mijn verjaardag. En deze keer ook alle tijd kunnen nemen om hem op mijn gemakje te lezen. Wat ging dat snel zeg. Ik heb echt genoten van je verhalen. Maar goed dat je lief er nu eindelijk zal zijn, he?
En samen Canada verder ontdekken. En inderdaad als je die beer van Richard tegenkomt, meteen je rugzak afgeven en rennen!!
Ik kijk wel uit naar je terugkomst en de verhalen die je dan nog te vertellen zult hebben. Tot dan!
Rita -
25 April 2014 - 12:42
Roos:
Wat een mooi voornemen, woordgebruik dat samenhangt met stress of negativiteit te mijden.
Ik doe met je mee! :)
Geniet van elkaar en heb het fijn!
Liefs Roos
p.s. Geweldige trouwkaart! -
25 April 2014 - 18:58
Marian:
Nou Olaf, dat was het dan......mooie ervaring en leuk dat we hebben kunnen meegenieten van je avontuur. Afgelopen dinsdag heb ik nog lekker met Judith Aziatisch gegeten en de laatste instructies voor mijn "belangrijke taak" op 13 juni gekregen. Heb er super veel zin in!! Nog gezellige weken daar samen en tot gauw in Holland. Lieve groet ook van Arnold, Marian -
27 April 2014 - 14:01
Pelle:
Olaf, prachtig verslag. Dank wederom.
Fijn dat Judith inmiddels gearriveerd is en dat je nu lekker kunt gaan reizen en haar kunt presenteren aan de club mensen die je wellicht al wat dierbaar zijn geworden. En aan Lucy natuurlijk.
Ik wens jullie samen goede weken toe en verheug me erop je binnenkort weer te zien. Na het 'afscheidsborreltje' van voor je vertrek, doe ik graag een 'welkomstborreltje' als je terug bent.
Hug, Pelle -
02 Mei 2014 - 22:04
Hans En Maike:
Hoi Olaf,
Ik heb je verslagen, je ervaringen met plezier gelezen. Maar vooral je zelfreflectie, zeer zinvol.
eigenlijk heel goed om 'even' weg te zijn van alles wat je dierbaar en vertrouwd is.
Een soort van' her' ijken van waarden om er weer met frisse blik naar te kunnen kijken.
En nu lekker weer genieten van je lief en van SAMEN zijn.
Heel veel liefs van Hans en Maike -
04 Mei 2014 - 16:36
Arend:
Hallo Olaf,
een mooi verslag en ik ben erg benieuwd naar jouw definitieve bevindingen over onze universitaire partner daar en het onderwijs en onderzoek dat ze doen.
Geniet van de dagen met Judith daar en dan zullen we die hond maar terug naar het asiel brengen die we met alle collega's voor jullie als huwelijkscadeau gekocht hadden...
Groetjes,
Arend
-
11 Mei 2014 - 19:45
Jeanne:
Net als altijd weer genoten van jouw verslag.
Wat me opvalt:
Het aanpassen in een ander land dat omschrijf je heel juist: jouw onbevangenheid, ik zie wel wat er op me afkomt, je bent gemakkelijk, past je aan. Jij doet/bent gewoon niet moeilijk dus gaat "vanzelf".
En dan die techniek: hoe gek ook terwijl ik hier op mijn IPad zit te typen, dat baart mij wel eens zorgen. Als hier iets gebeurt weten ze het binnen een seconde aan de andere kant van de wereld. Toen mijn schoonzoon laatst in Amerika was voor zijn werk liet hij mijn dochter via FaceTime zijn hotelkamer zien en zij liet hem via FaceTime de 10 km. zien van de Olympische Spelen. Moet niet gekker worden. Ieder nadeel heeft zijn voordeel zal ik maar zeggen.
Goed dat je daar ontdekt heb wat je wel en niet wil qua werkzaamheden en dan dat Engels!!!
Hahahahahaha. Ik denk ook altijd dat ik een aardig woordje Engels spreek tot je een klant aan de lijn krijgt die alleen Engels spreekt en wat is in godsjammerlijk "meterkast" in het Engels etc.
Ik had niet anders verwacht dan dat je jezelf gebleven was daar hoor en ik ben heel benieuwd of je dat positieve vast kunt houden. Ik zeg nog al eens tegen mensen: het is een belachelijk excuus maar ik heb het druk gehad. Ik vind dat eigenlijk zo zwak. Je hebt het zo druk als je zelf wilt. Is een kwestie van prioriteiten stellen vaak toch. Als iets belangrijk is maak je tijd.
Ik probeer ook altijd in oplossingen te denken en niet in obstakels. Is lastig, maar om verder te komen zul je toch voorbij die beren moeten zien te komen die je af en toe op je weg tegenkomt ;-).
En oh ja, de leukste viervoeter ooit ligt hier nu aan mijn voeten hoor :-).
Ik kan het je toch echt aanraden, zo leuk.........
Tot heel snel.
Liefs, Jeanne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
