Mijn eerste weken als veertiger in Canada
Door: Olaf
Blijf op de hoogte en volg Olaf
09 April 2014 | Canada, Nanaimo
Mijn laatste verslag dateert alweer van half maart, dus hoog tijd voor een update. Zoals ik de vorige keer aangaf, ben ik inmiddels de kaap van 40 gepasseerd. Ik ga dus met jullie delen hoe mijn eerste 'traumatische' weken waren na het bereiken van die leeftijd.
Misschien eerst nog even over de verjaardag? Die was verre van spetterend, ik geloof dat Canadezen hier niet zoveel waarde aan hechten. Wat slappe 'hugs' en proficiats en bij het taart-en koffie moment met de collega's was het aantal mensen ook op een hand te tellen. Maar voordat jullie mij zielig vinden: Ken en Brenda hadden op mijn verjaardag wel een OBT georganiseerd, oftewel een Olaf Birthday Tour. Feitelijk hield dit in dat we een tour gingen maken, zoals mensen wel vaker doen op de mooie, prille lentezondag die het was. Ergens naar toe rijden, daar wat rondlopen en dan wat eten en drinken en dat in een soort van terugkerend patroon. En daarnaast een verjaardagsballon, een kaart en drie soorten echte Hollandse drop. Ze waren hier overigens wel verbaasd over het grote aantal kaarten dat ik heb ontvangen en dat was ook echt indrukwekkend. Ze bleven tot eind vorige week binnenstromen en de teller staat inmiddels op 18. Voor iedereen die een kaart heeft gestuurd en die ik nog niet persoonlijk heb bedankt met een mailtje: bedankt!
Het schooljaar loopt hier naar zijn einde en dat is te merken op de universiteit. Ja ja, jullie lezen het goed: deze week zijn de laatste lessen en dan hebben de dames en heren studenten vier en en een halve maand (!) vakantie. O ja, ze moeten wel nog een korte stage lopen van 300 uur, maar dat valt natuurlijk ook wel mee. Iedereen is hier nu gestressed, zowel docenten als studenten omdat ze datgene waar wij 5 maanden de tijd voor nemen hier in 3.5 maand proppen. En ik kijk het hoofdschuddend aan. Overigens is deze week nog wel redelijk spannend voor mij, want overmorgen geef ik mijn langverwachte 'public lecture' waar ik mijn onderzoeksresultaten van Amsterdam en het aanvullende veldwerk hier presenteer. Ik ga ze dus helemaal gek maken met onderwerpen als commercial gentrification, pub-bezoekers en hun gedrag en de al dan niet racistische ondertonen die hierbij een rol spelen. Ik heb er veel zin in en de opkomst lijkt aardig groot te worden. Vandaag had ik overigens nog een leuke ervaring in de laatste bijeenkomst van een vak waar ik nauw bij betrokken was: in twee uur tijd werd de studenten de Cup song geleerd -ik neem aan dat meesten van jullie wel weten waar ik het over heb. Wat me opviel was vooral het enthousiasme en fanatisme van een aantal jongens in de klas, waarvan ik dat helemaal niet had verwacht. Altijd leuk, zulke onverwachte gebeurtenissen!
De afgelopen week was ik trouwens niet op de universiteit vanwege een conferentie in Vancouver en een weekend-bezoek aan onze goede oude vriend Rob Hood in Kamloops -voor de niet-kenners: dit was een visiting scholar die vorig jaar een half jaar bij mijn opleiding heeft vertoefd. De conferentie had als thema Liveable cities, maar richtte zich vooral op klimaatverandering en de gevolgen voor infrastructuur, energievoorziening en vooruit ook op de sociale en economische effecten. Vrije tijd en toerisme kwam in het verhaal vrijwel niet voor, dus genoeg werk aan de winkel! Ik combineerde dit met een aantal interviews voor mijn onderzoek in Downtown Eastside. Dat is echt een heftige buurt, op weg naar een afspraak moest ik meop straat letterlijk door tientallen daklozen en verslaafden heen wurmen. En ik had een interview met een anti-gentrification activist, die zichzelf een revolutionaire Marxist noemt. Gezellig is anders, maar hij was heel aardig en behulpzaam.
Bij Rob ging het er relaxter aan toe: twee stagiaires bezocht in een plaatsje hier in de buurt (dat betekent in Canada dus zo'n 100 kilometer verderop), lekker en duur gegeten in een restaurant downtown en meegegaan naar een ski-oord waar meneer voor de laatste keer dit winterseizoen zijn lange latten onderbond. Dat plaatsje was trouwens een echte ervaring: De Efteling is er niets bij, oftewel ze noemen het hier Whoville -voor de kenners, dit is inderdaad het dorpje uit The Grinch. Een compleet nagemaakt Oostenrijks/Beiers dorpje en dus hartstikke nep
Inmiddels ben ik aan het aftellen voor de laatste twee weken voordat mijn betere helft hier arriveert. Hoewel ik het nog prima naar mijn zin heb en de dagen voorbijvliegen, duurt het een beetje lang zonder elkaar. En gelukkig denkt Judith daar ook zo over. Ik ben al bezig om onze reis een beetje uit te stippelen, het lijkt me heel gaaf om hier nog twee weken met zijn tweeen rond te trekken. Mijn laatste blog zal ik schrijven vlak voordat zij aankomt , daarna heb ik daarnatuurlijk geen tijd meer voor. Ik zal het dan hebben over wat ik heb ervaren en geleerd hier: over Canada, over leven in het buitenland, over het werken in een andere organisatie, over mezelf. Haal de zakdoeken maar alvast tevoorschijn, dat wordt een emotionele achtbaan!
Groeten vanuit Nanaimo, waar de lente nu eindelijk lijkt te beginnen,
Olaf
Misschien eerst nog even over de verjaardag? Die was verre van spetterend, ik geloof dat Canadezen hier niet zoveel waarde aan hechten. Wat slappe 'hugs' en proficiats en bij het taart-en koffie moment met de collega's was het aantal mensen ook op een hand te tellen. Maar voordat jullie mij zielig vinden: Ken en Brenda hadden op mijn verjaardag wel een OBT georganiseerd, oftewel een Olaf Birthday Tour. Feitelijk hield dit in dat we een tour gingen maken, zoals mensen wel vaker doen op de mooie, prille lentezondag die het was. Ergens naar toe rijden, daar wat rondlopen en dan wat eten en drinken en dat in een soort van terugkerend patroon. En daarnaast een verjaardagsballon, een kaart en drie soorten echte Hollandse drop. Ze waren hier overigens wel verbaasd over het grote aantal kaarten dat ik heb ontvangen en dat was ook echt indrukwekkend. Ze bleven tot eind vorige week binnenstromen en de teller staat inmiddels op 18. Voor iedereen die een kaart heeft gestuurd en die ik nog niet persoonlijk heb bedankt met een mailtje: bedankt!
Het schooljaar loopt hier naar zijn einde en dat is te merken op de universiteit. Ja ja, jullie lezen het goed: deze week zijn de laatste lessen en dan hebben de dames en heren studenten vier en en een halve maand (!) vakantie. O ja, ze moeten wel nog een korte stage lopen van 300 uur, maar dat valt natuurlijk ook wel mee. Iedereen is hier nu gestressed, zowel docenten als studenten omdat ze datgene waar wij 5 maanden de tijd voor nemen hier in 3.5 maand proppen. En ik kijk het hoofdschuddend aan. Overigens is deze week nog wel redelijk spannend voor mij, want overmorgen geef ik mijn langverwachte 'public lecture' waar ik mijn onderzoeksresultaten van Amsterdam en het aanvullende veldwerk hier presenteer. Ik ga ze dus helemaal gek maken met onderwerpen als commercial gentrification, pub-bezoekers en hun gedrag en de al dan niet racistische ondertonen die hierbij een rol spelen. Ik heb er veel zin in en de opkomst lijkt aardig groot te worden. Vandaag had ik overigens nog een leuke ervaring in de laatste bijeenkomst van een vak waar ik nauw bij betrokken was: in twee uur tijd werd de studenten de Cup song geleerd -ik neem aan dat meesten van jullie wel weten waar ik het over heb. Wat me opviel was vooral het enthousiasme en fanatisme van een aantal jongens in de klas, waarvan ik dat helemaal niet had verwacht. Altijd leuk, zulke onverwachte gebeurtenissen!
De afgelopen week was ik trouwens niet op de universiteit vanwege een conferentie in Vancouver en een weekend-bezoek aan onze goede oude vriend Rob Hood in Kamloops -voor de niet-kenners: dit was een visiting scholar die vorig jaar een half jaar bij mijn opleiding heeft vertoefd. De conferentie had als thema Liveable cities, maar richtte zich vooral op klimaatverandering en de gevolgen voor infrastructuur, energievoorziening en vooruit ook op de sociale en economische effecten. Vrije tijd en toerisme kwam in het verhaal vrijwel niet voor, dus genoeg werk aan de winkel! Ik combineerde dit met een aantal interviews voor mijn onderzoek in Downtown Eastside. Dat is echt een heftige buurt, op weg naar een afspraak moest ik meop straat letterlijk door tientallen daklozen en verslaafden heen wurmen. En ik had een interview met een anti-gentrification activist, die zichzelf een revolutionaire Marxist noemt. Gezellig is anders, maar hij was heel aardig en behulpzaam.
Bij Rob ging het er relaxter aan toe: twee stagiaires bezocht in een plaatsje hier in de buurt (dat betekent in Canada dus zo'n 100 kilometer verderop), lekker en duur gegeten in een restaurant downtown en meegegaan naar een ski-oord waar meneer voor de laatste keer dit winterseizoen zijn lange latten onderbond. Dat plaatsje was trouwens een echte ervaring: De Efteling is er niets bij, oftewel ze noemen het hier Whoville -voor de kenners, dit is inderdaad het dorpje uit The Grinch. Een compleet nagemaakt Oostenrijks/Beiers dorpje en dus hartstikke nep
Inmiddels ben ik aan het aftellen voor de laatste twee weken voordat mijn betere helft hier arriveert. Hoewel ik het nog prima naar mijn zin heb en de dagen voorbijvliegen, duurt het een beetje lang zonder elkaar. En gelukkig denkt Judith daar ook zo over. Ik ben al bezig om onze reis een beetje uit te stippelen, het lijkt me heel gaaf om hier nog twee weken met zijn tweeen rond te trekken. Mijn laatste blog zal ik schrijven vlak voordat zij aankomt , daarna heb ik daarnatuurlijk geen tijd meer voor. Ik zal het dan hebben over wat ik heb ervaren en geleerd hier: over Canada, over leven in het buitenland, over het werken in een andere organisatie, over mezelf. Haal de zakdoeken maar alvast tevoorschijn, dat wordt een emotionele achtbaan!
Groeten vanuit Nanaimo, waar de lente nu eindelijk lijkt te beginnen,
Olaf
-
09 April 2014 - 08:48
Petra:
Weer wat geleerd; de cup song, is vlgs mij hier nog niet doorgedrongen!
Succes nog deze laatste twee weken! Je hebt op velerlei gebied een leerzame periode gehad!
Kunnen we nog gaan Skypen?
Groetjes,
Petra -
09 April 2014 - 14:05
Wil Ernst. (pipa):
Zoontjelief.
Weer een prachtig,duidelijk en weergevend bericht.
Je hebt het nu nog een beetje druk,geen stress,en dan komt je toekomstig vrouwtje
je gezelschap houden,dus dat worden "Beautifool" weken.
Geniet ervan,want daarna wordt het weer spannend voor jullie tweeën,
maar Judith heeft al veel werk verricht.
Nogmaals houd je rustig totdat je Judith komt.
Groetjes Mam en pap. -
09 April 2014 - 14:50
Olga Takes:
Lieve Olaf,
Ik durf het weer hoor! zo op je blog. Wat ben ik toch steeds weer blij van je te horen en wat leuke foto's te zien. Je doet zo veel daar. En wat gaat de tijd toch snel he, al zal het jou niet snel genoeg gaan.
Nog maar twee weekjes en twee dagen en dan......... komt dat kleine mormel naar je toe.!
Houd nog even vol en geniet met volle teugen van jullie vakantie daar dan.
Ik weet zeker dat je er een mooie reis van maakt met haar, wat ze ook zeker verdient!
Groetjes
"Tante Olga" -
10 April 2014 - 19:55
Jeanne Kapitein:
Hoi Olaf,
ik "moest" je vorige verslag nog lezen en nu kwam het volgende al weer. Ik zet expres moet tussen " " want de verslagen blijven leuk, grappig, interessant, levendig, mooi, duidelijk, boeiend en dan samen met de foto's. Super. Ik heb het weer met volle aandacht zitten lezen/kijken.
Wat fijn dat je dat straks bijna allemaal nog met je meisje ;-) mag bekijken.Een huwelijksreis vooraf zullen we maar zeggen.
De zakdoeken liggen klaar. Laat maar komen dat emotionele verslag.
Tot die tijd nog heel veel plezier.
Groetjes.
-
11 April 2014 - 10:36
Harm Ijben:
Heeej Olaf,
Nog steeds vol energie zo te lezen! Fijn trouwens dat je mij al helpt enigszins vooruit te kijken naar het fenomeen 40 worden. Duurt gelukkig voor mij nog heeeeeeeel lang, namelijk nog ruim een maand :).
En ja, die passage over je oude vriend Rob Hood (sorry maar dit lijkt wel heel veel op onze genereuze held uit vervlogen tijden) geeft in mijn ogen prachtige aanknopingspunten voor verdieping van onze stagebezoeken. Ik ben voor!
Ik ben overigens erg benieuwd naar je ervaringen die je opdoet bij je 'public lecture'. Ik hoop dat je ze helemaal gek maakt haha ... , maar dat gaat je vast lukken. Worden er opnames van gemaakt? :)
Tenslotte nog een 3FM feitje ... 'onze mannen van Chef Special' die recentelijk de Mezz op z'n kop hebben gezet in aanwezigheid van mijn allerliefste en ondergetekende hebben de Award voor beste LIVE-act in de wacht gesleept, en terecht en bovendien heeft diegene die in het voorprogramma zat, JETT REBEL (mega goed die gozer) van die avond en passant twee Awards in de wacht gesleept, die van beste nieuwkomer en de talent award, hoe gaaf is dat dan haha ... iets voor de eindejaarsquiz :).
Dat we tussendoor nog naar Eivissa zijn geweest, daar praat ik je binnenkort nog wel over bij.
Keep up the good spirit!
Grtz.
Harm
-
12 April 2014 - 22:07
Yoli:
Hey Olaf,
Weer superleuk om wat te lezen!
Hou je taai nog even. En als Judith komt lekker genieten van jullie vakantie!!!
Hier ook goed. Pennie heeft de waterpokken:)
En hier is de lente al een tijdje aan de gang... Heerlijk!
Nou veel liefs van ons allemaal!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
