Het sociale leven in Nanaimo
Door: Olaf
Blijf op de hoogte en volg Olaf
08 Februari 2014 | Canada, Nanaimo
Ik sta op het punt om te vertrekken naar Vancouver voor een eerste kennismaking met deze stad, maar daarover een andere keer. Het is hier zowaar een beetje winter geworden: koud en zonnig vriesweer en een beetje sneeuw afgelopen maandag. Regen en hogere temperaturen zijn echter onderweg.
De vorige keer had ik beloofd een inkijkje te geven in mijn leven buiten de huiselijke gezelligheid van de Hammers en de werkdagen op VIU. Nou, daar valt genoeg over te vertellen...
Zoals de meesten van jullie wel weten was ik binnen no time lid van een koor hier, genaamd Acappella plus. Nou gebiedt de eerlijkheid mij te zeggen dat dit al enigszins 'voorgekookt' was tijdens een verblijf van een collega van VIU in Nederland afgelopen herfst, wiens vrouw in het koor zingt. Maar toch: binnen een paar dagen na aankomst hier stond ik al mee te zingen in dit koor van ongeveer 10 mannen en 10 vrouwen. Een serieuze club vergeleken met mijn eigen koor Stijlloos: we hebben over twee weken in een weekend twee optredens en hiervoor werden na Kerst zo'n 20(!) nieuwe stukken gerepeteerd. Handig voor mij omdat iedereen van vooraf aan moest beginnen, maar het zijn lastige deuntjes in een meer traditioneel, klassiek repertoire. Iedereen is superfanatiek en muzikaal geschoold en ik zing mee met twee nummers in een kleinere setting van een paar zangers. Tsja, en dan ben je dus de enige met een tenor partij: en aangezien ik geen noten kan omzetten in tonen is dit nogal lastig. Ik heb het echter prima naar mijn zin en ik leer heel veel bij het koor. Na het concert moet ik er echter weer af, want hun beleid is dat je alleen mag komen repeteren als je bij het volgende concert ook meezingt. En dat is pas eind mei en dan ben ik alweer terug bij mijn oude vertrouwede koorvrienden. Check de website van het koor maar eens voor een betere indruk: www.acappellaplus.ca, je ziet daar ook de 'biografieen' van eenieder. En raad eens: ik sta er ook tussen!
Het koor vergt behoorlijk wat tijd en voorbereiding, maar gelukkig kan ik mijn sportieve ambities ook een beetje kwijt. Ik heb nog steeds niet gespind (5.30 is echt te vroeg), maar ieder weekend ren ik samen met Ken, Brenda, twee buren en niet te vergeten Lucy een rondje van 6 km rondom een prachtig meer net buiten Nanaimo. Maar ook hier is het niet echt uitslapen geblazen: zo gauw de zon opkomt -nu nog rond een uur of half 8- vertrekken we met de auto er naar toe. Het was ijskoud vanochtend maar heel mooi en het rennen zelf gaat steeds beter. Vandaag was ik sneller dan de buurvrouw! Als beloning duiken we daarna een filiaal van Tim Hortons in: een soort mc Donalds voor koffie, waarbij we een lekker kleffe muffin met ei, bacon en kaas eten. Hoogtepunt is wanneer we terugkeren bij de auto en Lucy op ons wacht: ze gaat helemaal door het lint omdat ze twee Timbits krijgt, een soort van kleine oliebolletjes.
En dan ben ik ook nog heel verantwoord bezig voor wat betreft de ontwikkelingen in de stad Nanaimo: de eerste week trok Ken me mee naar een bijeenkomst van Ignite Nanaimo. Dit is een 'grassroot movement' -gestart door een paar fanatieke burgers- die van de stad (weer) een bruisende plek willen maken. Het is nu een beetje ingedut en heeft een mijnverleden, een soort van Kerkrade dus...Iedere maand komen we bij elkaar om met mensen vanuit heel verschillende achtergronden te praten over mogelijke ontwikkelingen en ideeen voor de stad. Daarnaast mogen mensen ook iets presenteren over hun passie: afgelopen week hadden we weer een bijeenkomst in de plaatselijke sushi-tent en daar luisterde iedereen naar Jordan die een onnavolgbare presentatie gaf over 3D printing. En ook hierbij zijn de aanwezigen bloedserieus en geinteresseerd. Wel leuk voor mij om mee te maken als stadsgeograaf: volgende maand mag ik iets vertellen voor de groep.
Een soort van sub-initiatief van Ignite Nanaimo is een leesclub: deze reading circle bestaat in totaal uit ongeveer 100 man, die weer zijn opgedeeld in kleine subgroepen. Het is de bedoeling dat deelnemers in deze kleine groepen in twee maanden tijd een keer of drie bij elkaar komen om hun leeservaringen te delen over een aantal hoofdstukken van een bepaald boek. We zijn bezig met de $ 100 Start up, waarin de schrijver beweert dat iedereen een eigen bedrijf kan beginnen met dat bedrag. Superpositief en Amerikaans en in onze eerste bijeenkomst vond bijna iedereen het boek 'inspiring', 'amazing' of op zijn minst 'interesting'. En de zure Europeaan in mij was weer degene met de kritische opmerkingen... Sowieso lezen veel mensen in mijn omgeving boeken en dan vooral zelfhulpboeken, managementgidsen etc., en bijna geen romans.
En tenslotte had ik vorige week mijn eerste Super bowl ervaring: tenminste, het kijken naar deze finale van het American football seizoen. Mijn hemel wat een gedoe om niks: de wedstrijd duurt 4x 15 minuten, maar het spel ligt continu stil en om de haverklap zijn er reclames. Ik kan me best voorstellen dat het een leuke sport is om naar te kijken, maar er zijn zoveel regels en het is voor beginners niet te volgen op het scherm. En dat ondanks de uitleg van een mijn collega's over de spelregels-en tactieken. In totaal duurt het dus geen uur, maar 3x zo lang. Gelukkig was het gezelschap, eten en drank een prima aanvulling.
Dit was wel weer genoeg zo denk ik: mijn volgende blog gaat over hoe ik het leven in zijn algemeenheid hier in Canada ervaar en de mensen die er wonen. Althans wat daarvan te zeggen is na ruim een maand hier-want zo snel gaat het intussen!
Gegroet allemaal en geniet van alle (verwachte) successen van de Nederlandse schaatsers op de Olympische spelen -ik moet hier heeeel vroeg voor opstaan om dat te zien...
De vorige keer had ik beloofd een inkijkje te geven in mijn leven buiten de huiselijke gezelligheid van de Hammers en de werkdagen op VIU. Nou, daar valt genoeg over te vertellen...
Zoals de meesten van jullie wel weten was ik binnen no time lid van een koor hier, genaamd Acappella plus. Nou gebiedt de eerlijkheid mij te zeggen dat dit al enigszins 'voorgekookt' was tijdens een verblijf van een collega van VIU in Nederland afgelopen herfst, wiens vrouw in het koor zingt. Maar toch: binnen een paar dagen na aankomst hier stond ik al mee te zingen in dit koor van ongeveer 10 mannen en 10 vrouwen. Een serieuze club vergeleken met mijn eigen koor Stijlloos: we hebben over twee weken in een weekend twee optredens en hiervoor werden na Kerst zo'n 20(!) nieuwe stukken gerepeteerd. Handig voor mij omdat iedereen van vooraf aan moest beginnen, maar het zijn lastige deuntjes in een meer traditioneel, klassiek repertoire. Iedereen is superfanatiek en muzikaal geschoold en ik zing mee met twee nummers in een kleinere setting van een paar zangers. Tsja, en dan ben je dus de enige met een tenor partij: en aangezien ik geen noten kan omzetten in tonen is dit nogal lastig. Ik heb het echter prima naar mijn zin en ik leer heel veel bij het koor. Na het concert moet ik er echter weer af, want hun beleid is dat je alleen mag komen repeteren als je bij het volgende concert ook meezingt. En dat is pas eind mei en dan ben ik alweer terug bij mijn oude vertrouwede koorvrienden. Check de website van het koor maar eens voor een betere indruk: www.acappellaplus.ca, je ziet daar ook de 'biografieen' van eenieder. En raad eens: ik sta er ook tussen!
Het koor vergt behoorlijk wat tijd en voorbereiding, maar gelukkig kan ik mijn sportieve ambities ook een beetje kwijt. Ik heb nog steeds niet gespind (5.30 is echt te vroeg), maar ieder weekend ren ik samen met Ken, Brenda, twee buren en niet te vergeten Lucy een rondje van 6 km rondom een prachtig meer net buiten Nanaimo. Maar ook hier is het niet echt uitslapen geblazen: zo gauw de zon opkomt -nu nog rond een uur of half 8- vertrekken we met de auto er naar toe. Het was ijskoud vanochtend maar heel mooi en het rennen zelf gaat steeds beter. Vandaag was ik sneller dan de buurvrouw! Als beloning duiken we daarna een filiaal van Tim Hortons in: een soort mc Donalds voor koffie, waarbij we een lekker kleffe muffin met ei, bacon en kaas eten. Hoogtepunt is wanneer we terugkeren bij de auto en Lucy op ons wacht: ze gaat helemaal door het lint omdat ze twee Timbits krijgt, een soort van kleine oliebolletjes.
En dan ben ik ook nog heel verantwoord bezig voor wat betreft de ontwikkelingen in de stad Nanaimo: de eerste week trok Ken me mee naar een bijeenkomst van Ignite Nanaimo. Dit is een 'grassroot movement' -gestart door een paar fanatieke burgers- die van de stad (weer) een bruisende plek willen maken. Het is nu een beetje ingedut en heeft een mijnverleden, een soort van Kerkrade dus...Iedere maand komen we bij elkaar om met mensen vanuit heel verschillende achtergronden te praten over mogelijke ontwikkelingen en ideeen voor de stad. Daarnaast mogen mensen ook iets presenteren over hun passie: afgelopen week hadden we weer een bijeenkomst in de plaatselijke sushi-tent en daar luisterde iedereen naar Jordan die een onnavolgbare presentatie gaf over 3D printing. En ook hierbij zijn de aanwezigen bloedserieus en geinteresseerd. Wel leuk voor mij om mee te maken als stadsgeograaf: volgende maand mag ik iets vertellen voor de groep.
Een soort van sub-initiatief van Ignite Nanaimo is een leesclub: deze reading circle bestaat in totaal uit ongeveer 100 man, die weer zijn opgedeeld in kleine subgroepen. Het is de bedoeling dat deelnemers in deze kleine groepen in twee maanden tijd een keer of drie bij elkaar komen om hun leeservaringen te delen over een aantal hoofdstukken van een bepaald boek. We zijn bezig met de $ 100 Start up, waarin de schrijver beweert dat iedereen een eigen bedrijf kan beginnen met dat bedrag. Superpositief en Amerikaans en in onze eerste bijeenkomst vond bijna iedereen het boek 'inspiring', 'amazing' of op zijn minst 'interesting'. En de zure Europeaan in mij was weer degene met de kritische opmerkingen... Sowieso lezen veel mensen in mijn omgeving boeken en dan vooral zelfhulpboeken, managementgidsen etc., en bijna geen romans.
En tenslotte had ik vorige week mijn eerste Super bowl ervaring: tenminste, het kijken naar deze finale van het American football seizoen. Mijn hemel wat een gedoe om niks: de wedstrijd duurt 4x 15 minuten, maar het spel ligt continu stil en om de haverklap zijn er reclames. Ik kan me best voorstellen dat het een leuke sport is om naar te kijken, maar er zijn zoveel regels en het is voor beginners niet te volgen op het scherm. En dat ondanks de uitleg van een mijn collega's over de spelregels-en tactieken. In totaal duurt het dus geen uur, maar 3x zo lang. Gelukkig was het gezelschap, eten en drank een prima aanvulling.
Dit was wel weer genoeg zo denk ik: mijn volgende blog gaat over hoe ik het leven in zijn algemeenheid hier in Canada ervaar en de mensen die er wonen. Althans wat daarvan te zeggen is na ruim een maand hier-want zo snel gaat het intussen!
Gegroet allemaal en geniet van alle (verwachte) successen van de Nederlandse schaatsers op de Olympische spelen -ik moet hier heeeel vroeg voor opstaan om dat te zien...
-
08 Februari 2014 - 23:55
Yoli:
Hoi Olaf,
Goed bezig hoor! Het klinkt allemaal erg leuk en interessant wat je doet.
Hier alles goed. Vanavond naar marc marie huybregts geweest, erg leuk!!!
Harm en roos hebben opgepast.
Nu een beetje op weg naar pennies 1e verjaardag!! Over 2 weekjes gaan we t vieren. Hopelijk zien we jouw lief dan ook!
Heel veel plezier nog en tot mails en skype een keertje?
Xxx
Yoli, erik
Raúl en pennie -
08 Februari 2014 - 23:56
Yoli:
Haha ik moest ook aan jou denken vanavond... Ja je lijkt toch wel een beetje op MM!! -
09 Februari 2014 - 00:21
:
Hoi Olaf,
Je hebt het aardig voor elkaar,leesclubje,$ioo club,rennen met anderen,in de zang.
Dan nog je werk en uiteraard zeker de ontspanning.
Heb ook de foto"s bekeken,goed hoor!
Mam vooral wilt je spreken,je moet maar mailen in dit geval wanneer.
Het gaat goed met haar,en ze doet weer haar dagelijkse werk.Sterk moedertje.
Over Monty vertellen je wel via de webcam.
Heb vandaag de 2de competitiedag tafeltennis gespeeld.vandaag alle 3 wedstrijden en dubbel
gewonnen,zeer moeizaam.Staan op kop in de rangschikking.
Het weer is wat waterig,denk ongeveer hetzelde bij jou,in de nacht 4 graden,overdag ca 8/10 gr.
Eindig,bedank voor je bericht en foto"s.
Hou je taai,en ga zo door.
Groetjes, Mam en pap.
-
09 Februari 2014 - 04:31
Gerard:
Hey Olaf, fascinerend het verschil in leefstijl(loos). Ze lijken daar zo serieus, of zijn wij nou zo significant vrolijker.
Van onze 4 aspiranten is er één door de test gekomen. Wel jammer want er zat een goede bas bij. De 'Mabel' kwam afgelopen vrijdag kijken. Leuk. Ik zelf vertrek zo naar Frankfurter Messe (Ambiente). Mijn leverancier staat er.
Op de NHTV AvT worden de nieuwe contouren van de strategie duidelijk of liever geEgd onduidelijk. Mijn god, ik snap t niet. Dat zegt wellicht iets over mij maar meer over .....
Ik ga maffen, het ga je goed! Gerard -
09 Februari 2014 - 09:19
Roos:
Goodmorning!
Wat een prachtige omgeving om in te rennen! Het ontbijtje...dat weet ik niet hoor, ligt dat niet wat te zwaar op de maag? ;)
Echt mooi om te lezen dat je zo actief bent met werken, lezen, koor, sporten. Je hebt niet eens tijd om Nederland en al wie je lief is te missen.
Hier alles goed, volgende week met your wife to be naar Mezz voor Eefje de Visser. Zin in!
Heb nog veel plezier, ik ga ook een rondje rennen. Door het Mastbos. Ook leuk.
Groetjes Roos
-
09 Februari 2014 - 10:57
Richard:
Ha die Olaf,
Een welhaast naadloze integratie in het Canadese leven, knap hoor, het lijkt je makkelijk af te gaan. Wellicht moet het Nederlandse Polare, nu het hier zo slecht gaat, in Canada vestigingen gaan openen;-)
M.b.t. de sport, tja Bowl......terwijl Canada ook namen heeft voortgebracht als Gilles Villeneuve, de even fabuleuze als roekeloze seath of the pant driver in de formule 1 die ons helaas te vroeg ontvallen is. Als ik het mij goed herinner op 8 mei, 1982 op de omloop van Terlaemen. Ook Mosport is in autosportkringen legendarisch but ik zal niet te lang bij dit onderwerp blijven hangen.....
Met al die activiteit, zingen, hardlopen, lezen, kom jij zwaar afgetraind op je bruiloft, heb je rekening gehouden met de maatvoering van je pak zodat het niet te ruim valt?
Blijf schrijven.
groet.
Richard -
09 Februari 2014 - 11:17
Ilja:
Hoi Olaf,
Wat leuk dat jij zo helemaal onderdeel uitmaakt van het leven daar. Zo'n koor is natuurlijk geweldig.Het klinkt alsof je het hartsikke druk hebt. Werk je ook nog? :-)
Heel veel plezier en succes.
Groetjes, Ilja -
09 Februari 2014 - 11:21
Marian:
Hoi Olaf,
Je hebt het goed voor elkaar daar in Canada, mooi dat je er met volle teugen van kunt genieten....... althans, die indruk krijg ik uit je berichten. Dit weekend hebben wij ons maar, met de katten, voor de buis verschanst en volgen de olympic games op de voet want het weer is te beroerd om buiten te komen. En jawel 1..2..en 3 op de 5 km. Op naar meer vanmiddag bij de 3 km dames.
Ondertussen hebben Judith en ik afgelopen woensdag een rondje Strijbeek gedaan, nee....ook wij zitten niet stil, het was prachtig zonnig bijna lenteweer.
Ga zo door en tot een volgende keer.
Groetjes,
Marian
-
09 Februari 2014 - 11:32
Ilja:
haha, die foto van jou op de site van het koor is fantastisch! -
09 Februari 2014 - 16:11
Margot:
Alsof het je helemaal geen moeite kost om daar je leven te leiden zoals je het hier volgens mij ook zou doen.
briljant dat je op de site van het koor staat. mooie foto en mooi omschreven, het koor without style..
ik geniet van je schrijfstijl van je verhalen, alsof ik het je hoor vertellen.
succes verder daar.
enne nederland doet het nu al goed met schaatsen.. wust en kramer doen wat er verwacht wordt van hen..
grt margot -
09 Februari 2014 - 20:49
Mireille:
Ha Olaf,
Ignite Namaimo schreeuwt natuurlijk om een leuk en goed community art project!! Dat lijkt me duidelijk... ;-)
Leuk om te lezen wat je allemaal doet. Logisch dat de tijd vliegt natuurlijk. Grappig, dat leesclubje. Wij (Europeanen) lopen volgens mij wat minder snel warm voor dat soort 'open deur' zelfhulp boeken. Luisteren ze wel een beetje naar je kritiek?
Well, weekend alweer bijna voorbij! Geniet van je nieuwe week.
Groet, mireille
-
11 Februari 2014 - 13:34
Pelle:
Je enthousiasme is gaaf om te lezen Olaf; wat een actief leventje daar zeg. Zo te merken raak je aardig ingeburgerd en draag je een positief steentje bij aan de leefbaarheid aldaar.
Ben je al in Tofino geweest?
Ik ben heel benieuwd naar je ervaringen in Vancouver. Take care!
Pelle -
12 Februari 2014 - 14:11
Olga Takes:
Hoi Olaf,
Leuk hoor, jou zo te zien daar, ver weg! Fantastisch hoe je al meedraait daar, het lijkt net of het je totaal geen moeite kost. Wij, jouw lief en ik, hebben net een heerlijk weekendje Barcelona achter de rug en reken maar dat we weer flink wat af gekletst hebben, jij zou in slaap gevallen zijn, dat verzeker ik je.
Je hebt kennelijk zo'n druk programma, werken, sporten, het koor, en je "pleeggezin"dat je bijna geen tijd hebt om iemand of iets te missen. Hoe bevalt jouw manier van "preparing diner"de familie? Gezond genoeg?
Nou leuk even een soort van contact met je gehad te hebben en de groetjes van Olga
-
20 Februari 2014 - 16:04
Corne:
He Olaf,
Goed bezig!
Leuk om te lezen dat je het zo naar je zin hebt en dat het allemaal goed gaat.
Je gooit jezelf er helemaal in; goed man!
geniet nog lekker door; wij genieten van de veeele medailles in Sochi. Waar staat canada eigenlijk op de ranglijst?
:-)
groet,
Corné
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
